Het is groen en het is… Chemie!
Ik dacht er wel ongeschonden doorheen te komen, maar helaas: ook ik werd de afgelopen week geveld door een akelig griepvirusje. Liters sinaasappelsap zijn er doorheen gegaan. Toen ik die berg uitgeperste sinaasappelschillen zag liggen dacht mijn koortsachtige brein dat daar toch iets moois mee te doen zou moeten zijn? Er zit in ieder geval iets “brandbaars” in, want ik herinner me van vroeger dat ik het leuk vond om vlak bij een kaars in zo’n sinaasappelschil te knijpen. Er ontstonden dan kleine brandende spettertjes in de vlam…
We treat our waste like a waste, what a waste!
Professor James Clark, Universiteit van York, UK is een goeroe op het gebied van Groene Chemie. Wat moeten we ons bij Groene Chemie voorstellen? Voor die vraag beantwoord kan worden moet ik eerst wat achtergrond informatie geven. Het begint niet echt vrolijk. Enig idee hoeveel voedselafval er door de mensheid geproduceerd wordt? Vast niet, ik wist het zelf ook niet, het is namelijk onvoorstelbaar: 1 kg/dag per Amerikaan, 20 miljard kg/jaar in Engeland, 3 miljard kg/jaar sinaasappelschillen in een gebied in Brazilië en (dat is nog het ergste): 1,3 biljard kg/jaar (een 1 met 12 nullen!) afval van voedsel. En dit is nog niet alles. Verder gaat de consumptie van de elementen uit de natuur met een razend tempo door. Zo snel dat er bepaalde elementen zoals Goud, Zilver, Tin en Zink binnen 5 tot 50 jaar “uitgestorven” zijn. Kun je je dat voorstellen: goud binnen 5 jaar op?
Het gebruik van Lithium bijvoorbeeld is exponentieel opgelopen na de uitvinding van de Li-Ion batterijen en accu’s die we tegenwoordig allemaal gebruiken in de smartphones, tablets en laptops. Andere elementen zoals Uranium, Koper en Nikkel doen er wat langer over om op te raken, maar de boodschap is duidelijk: Er moet iets gebeuren! Lees meer
Recente reacties: