06 39 79 5088 | 
info@pro6com.nl
Hoewel ik de stille hoop heb dat na de klimaattop COP21 in Parijs, eind vorig jaar, wereldwijd het besef doordringt dat we met zijn allen nu echt eens iets moeten gaan doen, lijkt het nog steeds niet echt hard te gaan met de implementatie. Dat komt doordat het zwaartepunt van de discussie zich nog steeds, […]
Zowel duurzame opwekking van energie als Schaliegas zijn hot-topics, vandaar dat ik er ook regelmatig op terugkom.
In een van mijn eerdere blogs: zo in mijn sas met Schaliegas, liet ik een beetje in het midden of ik er voor of tegen was. Ik wist het ook niet eerlijk gezegd. Enerzijds was de economische impact voor de Verenigde Staten duidelijk: …$16 miljard in nieuwe plants, daarbij aan werkgelegenheid 17.000 directe en 400.000 indirecte banen creërende.
Een bijkomend gunstig effect is dat de CO2 uitstoot van de VS door het gebruik van gas in plaats van kolen in 2011 met 2,4% is gedaald, ondanks de groeiende economie…” Daar stond de evidente milieuschade door de manier van gaswinning tegenover. Ik eindigde met: “laten we in ieder geval beginnen met te onderzoeken hoe en of we dit in Nederland kunnen doen”.
Inmiddels is de discussie op maatschappelijk vlak tot een hoogtepunt gekomen en begint er steeds meer informatie vrij te komen. Het onderzoek dat in Nederland in opdracht van de overheid wordt uitgevoerd moe(s)t Lees meer
Op het toekomstige energienet zullen veel kleinere producenten aangesloten zijn die op basis van beschikbaarheid van de natuurlijke bronnen (zon en wind) energie aan het net zullen gaan leveren. Aangezien dit niet altijd voorhanden is zou je in tijden dat de energie wel beschikbaar is, maar niet wordt gebruikt, de geproduceerde energie kunnen opslaan. Dit zal eigenlijk zo min mogelijk moeten gebeuren aangezien opslag van energie (in bijvoorbeeld accu’s) niet zo efficiënt is. Veel beter is het om in te zetten op het flexibel maken van energieproducenten die zowel op vollast als deellast op een efficiënte manier elektriciteit kunnen leveren. Brandstofcellen zijn apparaten die dat kunnen. In een brandstofcel wordt chemische energie, die bij een chemische reactie vrijkomt, direct omgezet in elektriciteit en niet, zoals bijvoorbeeld in een kolencentrale, via warmte (stoom) die vervolgens wordt omgezet in mechanische energie (het draaien van een turbine met een generator) en dan pas in elektriciteit. Brandstofcellen zijn niet alleen heel flexibel maar gaan dus ook heel efficiënt om met de omzetting van energie naar elektriciteit.
In deel 1 van deze blog heb je kunnen lezen dat er meer dan genoeg zonne-energie beschikbaar is om de hele mensheid van energie te kunnen voorzien. Toch lukt het nog niet om dat potentieel volledig te benutten (verre van dat zelfs). Met de huidige technologie van zonnepanelen kan (in een laboratorium) een efficiëntie van 40% worden gehaald. Dat betekent dat 40% van de zonnestralen ook daadwerkelijk in elektriciteit wordt omgezet. Volgens maatstaven van de opwekking van elektriciteit in bijvoorbeeld een kolen- of gasgestookte centrale is 40% behoorlijk goed. Lees meer
Na maandenlang onderhandelen is vandaag een principe akkoord bereikt tussen het kabinet, energiebedrijven, industrie en milieuorganisaties. Alle afspraken zijn samengevat in een groot Energieakkoord. Morgen wordt het, naar verwachting, officieel gepresenteerd. Daarin is afgesproken dat oudere kolencentrales vervroegd sluiten, extra in te zetten op windenergie (op land en zee) en er komt een groot energiebesparingsplan. Eindelijk, zou ik willen zeggen. Het is in ieder geval een gerichte keuze: besparen op, door fossiele brandstoffen opgewekte, energie.
In mijn gratis e-book: Hoezo niet sexy? citeer ik Prof.Dr. Sascha Kersten, hoogleraar Thermo Chemical Conversion of Biomass aan de Universiteit Twente: ”De meeste materialen, producten en onderdelen van producten (inclusief energie), worden gemaakt in de procesindustrie, het domein van de procestechnoloog. Dat is dan ook de plek waar je het verschil kunt maken”. Want dat Energieakkoord is niet zomaar iets, het is een overgang, een transitie naar een nieuwe manier van energievoorziening en distributie.
In ontwikkelde landen is de consumptie van elektrische energie slechts 1/3 van de totale energieconsumptie. De rest is warmte, brandstof en chemicaliën.
Om een volledige transitie naar duurzaam opgewekte energie (zon, wind, water etc.) te realiseren zullen de productie en opslag van deze vormen van energie ook meegenomen moeten worden. Lees meer
De discussie hoe de energietoekomst van Europa en de wereld eruit moet komen te zien is in volle gang. Het wel of niet gebruiken van Schaliegas bijvoorbeeld komt steeds vaker in het nieuws. De discussie ontstijgt die van een politieke naar een maatschappelijke. Enige tijd geleden was het zelfs de stelling van de dag in de Telegraaf, de spreekbuis van doorsnee Nederland. Regelmatig duiken experts en specialisten op in actualiteitenprogramma’s (ik heb me eens laten vertellen dat het verschil tussen een expert en een specialist is dat een expert een bruin koffertje heeft en een specialist een zwart koffertje, maar of dat waar is…). De voor- en tegenstanders vechten elkaar spreekwoordelijk de tent uit. Prof. Willem Vermeend bij Wakker Nederland enige tijd geleden: “De EU heeft geen effectief energiebeleid. Ze moeten snel beslissen welke kant ze op willen met energie maar dat doen ze niet…”
Prof. Jan Rotmans op zijn blog over schaliegas: “Voor Europa zijn schattingen gemaakt van de risico’s die gemoeid zijn met schaliegaswinning, door het Tyndall Centre in Engeland en het Wuppertal Instituut. Beide gerenommeerde instituten spreken van onvermijdbare milieuschade en onaanvaardbare maatschappelijke risico’s. Onvermijdbare effecten zijn: aantasting van het landschap, uitstoot van verontreinigde stoffen, uitstoot van broeikasgassen bij de aanleg, grondwaterverontreiniging en geluidsoverlast (overdag en ’s nachts)”
Vooralsnog lijkt de EU te kiezen om zwaar in te zetten op duurzame energie. Prof. Rob de Wijk, Universiteit Leiden, in een artikel op het Energiepodium: Lees meer
The 2nd Law: De technisch geschoolde mensen zegt dit genoeg. De rest van de wereld heeft waarschijnlijk geen flauw idee waar ik het over heb. Althans dat dacht ik tot ik op de radio een nummer hoorde van de Britse band Muse, met de titel: The 2nd Law: Unsustainable. (De tweede hoofdwet: niet-duurzaam). De tweede hoofdwet verwijst naar de tweede hoofdwet van de technische warmteleer (de zogenaamde thermodynamica). De thermodynamica vormt een zeer belangrijk vakgebied binnen de natuur- en scheikunde en dus ook in de procestechnologie. Volgens de band is de gedachte achter The 2nd Law: “…dat alles langzaam kapot gaat. Ons leven zoals we het kennen is niet houdbaar. Meer persoonlijk genomen vechten we iedere dag tegen de wereld om ons heen. Onze relaties, de dingen die we doen en hoe we zelf ook wel weten dat ons leven een contradictie is met wat onvermijdelijk gaat gebeuren”.
Mmhh…ziet er niet echt rooskleurig uit en tijd voor een analyse dacht ik zo.
Maar we leven nog, maar we leven nog. En we leven nog, dus niet zeuren, zong Ramses Shaffy al in de jaren ’70. Ik denk dat we dat ook wel kunnen zeggen nu we 21-12-2012 zonder al teveel kleerscheuren hebben doorlopen. Voor degenen die de afgelopen tijd op een onbewoond eiland leefden: Op die datum verliep een kalender van de oude Maya’s. Volgens een aantal onheilsprofeten was het op die datum dat de aarde zou vergaan (voor degene die dat geloofden had ik al aangeboden om op de 20e al hun waardevolle spullen bij mij in te leveren onder de belofte dat ik er goed op zou passen, maar, afgezien van de kerstpakketten, heb ik verder niet veel zien langskomen). Ik heb nooit geloofd dat de wereld zou vergaan. Wat ik wel geloof, en met mij vele anderen, is dat we in een overgangsperiode zitten naar een ander tijdperk. Of je het eindigen van de Maya kalender zo kan interpreteren is weer een ander verhaal. Dat de mensheid de komende decennia voor enorme uitdagingen komt te staan moge duidelijk zijn. Door alsmaar toenemende groei van de wereldbevolking, de groei van welvaart en de doorgaande uitputting van natuurlijke grondstoffen zal het een hele toer zijn om voldoende water, voedsel en energie te produceren en daarbij het milieu zo min mogelijk te belasten. In een nieuwe serie blogs zal ik het komende jaar beschrijven hoe de rol van de procestechnologie zal bijdragen aan het oplossen van deze problemen (uhh..uitdagingen. Problemen zijn een voldongen feit, aan uitdagingen kan je nog wat doen heb ik geleerd). Lees meer
Recente reacties: